Er zijn van die gezondheidsclaims of concepten die je stevig in je haren doen krabben. Of waarvan ik besef dat door erover te beginnen in sociale gesprekken mensen – als ze dat al niet dachten – zéker gaan denken dat ik helemaal koekoek ben geworden. Aarden was er voor mij lang zo eentje.
Persoonlijk ben ik al langer overtuigd dat je de oorzaak van ziekten moet trachten te behandelen en symptomen niet met medicijnen moet onderdrukken…maar blootsvoets rondlopen én overtuigd zijn dat het gezondheidsvoordelen heeft, dat leek me lang een brug te ver. Net dat stapje verder dan die absurde keto-ervaring – haha.
Tot een aantal jaar geleden. Toevallig was mijn oog gevallen op een boek van Clinton Ober. Ik schreef er al over in de jetlag-context, en het hele concept krijg ik de voorbije maanden opnieuw niet meer uit mijn hoofd. In dit artikel leg ik je uit waarom.
Contact opzoeken? Ja, door te aarden. Het lijkt spirituele hocus-pocus maar ik ben dat een aantal jaar geleden beginnen doen na het lezen van het boek “Earthing. The Most important health discovery ever?” van Clinton Ober.
In dat boek doen auteurs Clinton Ober, Martin Zucker en Dr. Stephen T. Sinatra een ‘gedurfde hypothese’ uit de doeken voor de moderne sceptische ketoman of -vrouw. Contact tussen lichaam en aarde zou namelijk rechtstreeks onze gezondheid kunnen beïnvloeden. De kern van hun theorie is een centrale fysica-gebaseerde relatie.
Sinds de komst van schoenen, huizen, vloeren en verhoogde bedden hebben we het contact met de aarde en het inherente elektrische veld verloren.
Door die fysieke connectie weg te gooien – of te minimaliseren – verzaken we aan de natuurlijke genezingsvoordelen die voorheen een belangrijke rol speelden in onze fysiologische werking.
Doorheen onze geschiedenis hebben mensen namelijk op de grond gezeten, gestaan, gewandeld en geslapen zonder te weten dat dit eenvoudige contact een natuurlijk elektrisch signaal op het lichaam overbrengt. Dat is heel vaak nu niet meer het geval. Heel praktisch uitgedrukt: van ’s morgens tot ’s avonds lopen we rond in stevige schoenen. En wanneer we ze ’s avonds al eens uit doen en blootsvoets zijn, is onze omgeving zo geïsoleerd dat we geen contact meer hebben met de natuur. Zeker niet in onze winterperiode.
Dat is volgens de auteurs op zijn minst een domme strategie. Want door te aarden, keert het lichaam terug naar zijn natuurlijke elektrische homeostase als onderdeel van die elektrische matrix van het leven. Het is een intrigerende theorie die zeker aandacht verdient, omdat het eigenlijk best eenvoudig (logisch?) is.
Zeker als je aarden bekijkt in elektronische context. Zo refereert Ober naar zijn werk in de televisie-sector. Wanneer een televisie bijvoorbeeld niét geaard is, ontstaat er ruis. En zo ontstond zijn hypothese.
Kan het zijn dat wij als mens door overal in onze “kooien van Faraday” te leven nooit meer geaard zijn, met alle mogelijke gevolgen van dien?
Mogelijk. Allerminst een dwaze theorie. Anderzijds: is het echt de “belangrijkste gezondheidsontdekking ooit”, zoals de auteurs suggereren?
Om die vraag te beantwoorden is het wellicht goed even te kijken naar chronische ontstekingen, de vloek van het moderne bestaan. Die worden namelijk in gang gezet en in beweging gehouden door “vrije radicalen”, de goed bedoelende soldaten in een immuunfunctie die is aangetast. Het spreekt trouwens voor zich dat het lichaam op de enige manier reageert waarop het kan, geconfronteerd met alle omstandigheden van chronische stress, vervuiling, zwaarlijvigheid en alle mogelijke andere moderne kwalen.
Zoals de auteurs uitleggen, zijn vrije radicalen inherent positief geladen. Ze zijn op zoek naar een extra elektron, en ze zullen alles wat ze tegenkomen opruimen in het proces – meestal zijn dat buitenaardse bacteriën en virussen, die hun verwoesting uitschakelt. In het geval van chronisch fysieke / mentale stress en slecht functioneren van ons immuunsysteem, richten ze zich op gezond weefsel. Antioxidanten vervullen dezelfde rol als deze veronderstelde vrije elektronen. Ze offeren elektronen op om vrije radicalen te neutraliseren en ontstekingen onder controle te houden.
Het onderzoek en de wetenschappelijke discussie over aarding uit het Earthing-boek en de organisatie die errond is opgericht, zijn niet overweldigend te noemen. Anderzijds zijn er echt wel een aantal boeiende studies (zo ook bijvoorbeeld een recente ‘randomized controlled trial’). De laatste jaren ben ik sowieso beginnen beseffen dat ik best alle mogelijke zogezegde onderbouwingen in die brede sector met een korreltje zout neem.
Zelf uitproberen (n=1) is vaak een efficiëntere strategie. En echt veel heb je heus niet nodig om te aarden. Hoogstens wat tijd, platte voeten en een goede gezonde natuurlijke omgeving.
Aarding / gronden
Aarding (ook gronden genoemd) werkt op die manier als “vitamine G” voor ons ingeschatte “elektronentekort”.
“Exposure to sunlight produces vitamin D in the body. It’s needed for health. Exposure to the ground provides “electrical nutrition” in the form of electrons. Think of these electrons as vitamin G—G for ground. Just like vitamin D, you need vitamin G for your health as well. (Uit: “Earthing: The Most Important Health Discovery Ever!’”)
Persoonlijke ervaring
Heb je tot hier gelezen en ben je nog steeds niet afgehaakt? Doe me dan een plezier en lees het boek of bekijk deze vrij nieuwe documentaire ‘The Earthing Movie: The Remarkable Science of Grounding’. Of verdiep je in het werk van Clinton Ober.
De reden dat aarden opnieuw mijn aandacht kreeg, is niet alleen mijn jarenlang eigen goed gevoel van energie en ‘geen koffie nodig” door in het zand of gras rond te lopen, maar wat we zelf de voorbije jaren empirisch hebben opgemerkt bij zoontje Timo.
Zijn huid wordt op magische wijze snel beter tijdens onze grote buitenlandse reizen. Jaar na jaar na jaar. Heb in het verleden al geschreven over Timo’s talrijke gezondheidsproblemen en de voorbij maanden werd zijn huid opnieuw schuurpapier. Ook zijn hardnekkige eczeem kwam weer stevig aan de oppervlakte, tot bloedens en onze grote frustratie toe. Uiteenlopende bezoeken aan specialisten en nieuwe intolerantie-testen konden voorlopig geen soelaas brengen. Een tijdje dachten we aan de stress van het eerste leerjaar. Anderzijds: hij heeft die problemen al sinds ie pakweg twee jaar is, en tijdens vakantieperiodes *thuis* is er geen verschil.
Tot opnieuw deze periode dus. We zijn tien dagen op Mindelo (Cabo Verde) en Timo’s eczeem is wég.
Niet dat zijn huid weer 100% glad is, maar het is echt dag en nacht verschil (90%).
Eén belangrijk iets moet echt een verschil maken ten opzichte van de thuissituatie. Voeding is het niet. Da’s ondertussen geen grote variabele. De grootste veranderingen die we op het eerste zicht zien in vergelijking met het thuisfront zijn de volgende:
Lang dacht ik dat voeding (nachtschaden en lectines bijvoorbeeld vermijden) of zon (vitamine-D) zijn huid kon en zou verbeteren, ondertussen geraak ik stilaan méér overtuigd dat de hypothese van Clinton Ober (‘dat fysieke aarden’) wel eens een juiste hypothese kan zijn…
In ieder geval hebben we ondertussen het motto: baat het niet dan schaadt het niet. Thuis zullen we vanaf nu ook zeker eens experimenteren met een aardingsmat op zijn bed.
Uitsmijter
Als uitsmijter nog dit. In 1969 al schreef Matteo Tavera, een Franse agronoom, een klein onopgemerkt boekje “La mission sacrée”. Ik las het in het kader van mijn eigen verdieping over dit onderwerp en het zette me zeker aan het denken.
Tavera biedt een aantal praktische suggesties die in de meeste van onze levensstijlen zouden passen.
The earthing movie
Ben je benieuwd naar het hele verhaal rond dat aarden, dan is het bekijken van de documentaire “The Earthing Movie” een leuke start.
(zeker als je doorheen de hyperbolen eigen aan zulke Amerikaanse producties kijkt).
Is er iemand bekend met het aardingsconcept? Als je het boek hebt gelezen, de praktijken of producten hebt geprobeerd die de auteurs voorstellen, zou ik graag van je horen.
Optimaliseer je eigen keto leven
Neem deel aan ons nieuwe online programma “Keto Optimalisatie”: 25 dagen kennis en verdieping.
Ik heb me hier niet in verdiept. Wat ik wel weet is dat contact met de ‘aarde’ heel natuurlijk is. Als kind liep ik het liefst op blote voeten en zat het liefst op de grond. Spijtig genoeg werd me dat afgeleerd met ‘je gaat ziek worden op die koude vloer’… Ik ging nooit in de zetel zitten om tv te kijken, altijd op de vloer. Spelen deed ik veel en op de vloer, buiten in het gras rollen, ook op de ‘koude’ stenen vloer zitten buiten…
Ik heb me hier nog niet echt in verdiept, maar wat me als eerste opvalt is dat er vaak gerefereerd word aan vroeger ‘Vroeger liepen mensen vaker zonder schoenen’, ‘Doorheen onze geschiedenis hebben mensen veel meer op de grond gezeten, gestaan, gewandeld en geslapen’, etc. Maar waarom leefden mensen vroeger dan zo kort? Waarom overleden ze aan allerlei akelige ziekten, die meer wel dan niet ontsteking-gerelateerd waren? En ga nou niet zeggen dat we tegenwoordig betere inzichten en medicijnen hebben, want volgens de aanhangers van de earthing-theorie zouden we niet eens medicijnen nodig hebben, als we allemaal onze schoenen uitdeden. En waarom zijn arme mensen in Derdewereldlanden dan niet supergezond? Die lopen heel veel op blote voeten, want ze hebben niet eens geld voor schoenen! En ze slapen vaak op een rieten matje op de grond. En toch komen alle mogelijke nare ziektes die je je maar voor kunt stellen juist in die landen veel voor! Is earthing dan alleen maar voor Westerse (lees: rijke) mensen die toch al veel minder met ziekteverwekkers in aanraking komen? Het wil er bij mij nog niet echt in, deze theorie …
Hey Jan, bedankt voor je reactie. Mijn kijk zou vooral zijn om het positieve van het regelmatige ‘natuurlijke’ aarden totaal los te koppelen van vooruitgang, moderne medische innovaties en de precaire situatie in derdewereldlanden. Ik zou niet weten waarom je al die dingen op dezelfde hoop gooit en er verbanden tussen wil zien.