Het is oké om babystapjes te zetten.

“Ik kan niet STOPPEN!”, zeggen mensen. “Ik moét mijn cola hebben.” “Ik lust zo graag pasta. Mag ik nog wat pasta? Af en toe.”

“Zonder stuk taart is er niets aan het leven”.

Ik snap het hoor. Niemand zegt dat je alles moet opgeven. Stante pede.

Je moet zelfs niets opgeven. Gewoon anders beginnen denken.

Voor je een marathon loopt, zijn er heel wat stappen. Je leert kruipen. Dan volgen babystapjes. Je begint te wandelen. Om tot slot te gaan lopen.

Daarna begin je dagelijks te bewegen en word je stilaan gezond. Vooral als je die voedingspiramide verdomt.

Uiteindelijk loop je die marathon. Met wat geluk zonder gelletjes of rommeldrank.

Met zout in je achterzak.

Zet dat verlanglijstje OP PAPIER. Elke droom.

“Ik wil terug rustiger worden. Me minder elke scheet aantrekken.”

“Ik wil weer genieten van mijn avonden.”

“Tegen mijn baas zeggen dat hij de pot op kan. Dat ik heus wel een andere job vind.”

“Gezond wil ik zijn. Vol van energie. Ik wil graag iedereen rondom mij helpen of alleszins de nieuwe mensen die ik leer kennen. Ik wil behulpzaam zijn voor mensen. Me enkel omringen met mensen die me graag zien. Ik wil weer vaker tijd voor mezelf. Zeker in het weekend.”

Bekijk die dingen niet als doelstellingen. Dat verlanglijstje zijn onderwerpen. Desnoods schrijf je ze ook op als onderwerp. En stuur je ze met lege “body” per e-mail naar je op. Elke dag opnieuw.

Zo oefen je die onderwerpen dagelijks.
Zodra je wakker wordt.

“Welke kleine stap zet ik vanmorgen om gezonder te zijn?” Geen muesli. Wel een ei. Of twee. Of drie. Geen havermout. Wel de restjes van gisteren avond.

“En ik eet pas als het licht begint te worden.”

“Wie kan ik vandaag van dienst zijn?”

Zo werk ik me door mijn babystapjes. Zo bereik ik stilaan een behapbare levensstijl en de vrijheid die ik verlang.

Heb je iets aan die meer filosofische stukjes?

Lees dan zeker ook Ketoman, mijn eigen ‘filosofisch manifest’ om een gezonde keto levensstijl te beschrijven.