Rib-eye als ontbijt, een malse steak als lunch en ribbetjes als avondeten: klinkt dit als je favoriete eetstijl? Of je ergste nachtmerrie? Is het eten van een dieet dat alleen uit dierlijke producten bestaat een eenvoudige, helende manier of een te restrictief regime dat grenst aan een eetstoornis?
Op zich is een carnivoor dieet echt heel simpel. Het is eenvoudig om te definiëren, hoewel er heel wat concurrerende varianten zijn. Een carnivoor dieet is een dierlijk dieet dat meestal koolhydraatarme zuivelproducten uitsluit. Daarom is het een koolhydraatarm of -loos dieet. In de meest gangbare variatie wordt eten ad libitum gegeten. Je porties beperken, wordt sterk afgeraden, zelfs indien je doel vetverlies is.
In zekere zin is het eenvoudig om je aan dit dieet te houden. Anekdotisch melden de meeste mensen dat na een korte aanpassingsfase je het makkelijker kan volhouden dan een koolhydraatarm of ketogeen dieet, omdat de zin en het verlangen naar voeding dat niet-carnivoor is verdwijnt.
Auto-immuunziektes omkeren?
Misschien heb je al anekdotes gelezen over het carnivoor dieet dat een breed scala aan auto-immuunziekten omkeert. Voor het grootste deel is er weinig onderzoek naar het carnivoor dieet dus er is veel dat we niet weten. Er is beperkte wetenschap die zou verklaren waarom sommige mensen dramatische verbeteringen zien in een carnivoor dieet.
Dit weten we wel:
- Wetenschappelijke literatuur suggereert dat doorlaatbaarheid van de darmwand (intestinale permeabiliteit) de gebruikelijke link is tussen de meeste auto-immuunziekten. Het carnivoor dieet kan werken door de darmpermeabiliteit te herstellen, waardoor vreemde eiwitten het lichaam binnendringen en het immuunsysteem triggeren.
- Eliminatiediëten zijn effectief bij de behandeling van reumatoïde artritis (voor sommige patiënten). Het reumatoïde arthritis-verhaal van Michaila Peterson is niet zo verrassend als je leest over 2 onderzoeken naar eliminatiediëten uit de jaren tachtig.
- Door gluten veroorzaakte aandoeningen zoals coeliakie, glutenataxie en sommige vormen van epilepsie worden vaak niet gediagnosticeerd. Een glutenvrij dieet, carnivoor of niet, kan dergelijke aandoeningen oplossen. Dermatitis herpetiformis is een andere aandoening die reageert op een glutenvrij dieet.
Er is redelijk goed bewijs dat intestinale permeabiliteit leidt tot de ontwikkeling van type 1 diabetes (diabetes veroorzaakt door het lichaam dat insuline producerende cellen aanvalt) bij diabetes-gevoelige ratten.
- Alessio Fasano en zijn collega’s hebben ontdekt dat de giladine in gluten zich bindt aan de CXCR3-receptor en ervoor zorgt dat het lichaam zonuline produceert, wat leidt tot een toename van de intestinale permeabiliteit. Zie “Zonulin en intestinale barrièrefunctie” voor een overzicht van het onderzoek naar het onderwerp.
- Bij BBDP-ratten (BBDP staat voor ‘BioBreeding diabetic-prone’) gaan verhoogde niveaus van zonuline en verhoogde intestinale permeabiliteit vooraf aan de ontwikkeling van type 1 diabetes. (Zie de bespreking van T1D op pagina 14 van de eerder genoemde paper voor meer details.)
- Wanneer deze ratten een zonulineremmer, Larazotide-acetaat (ook bekend als FZI / 0 of AT-1001) krijgen, wordt de intestinale permeabiliteit hersteld en ontwikkelen de ratten T1D met een veel lagere snelheid. Uit de relevante studie bleek dat:
- Zonder de remmer ontwikkelden 11 van de 15 ratten type 1 diabetes (73%).
- Met de remmer ontwikkelden 3 van de 15 ratten type 1 diabetes (20%).
- Ondanks Fasano’s enthousiasme konden deze resultaten niet bij de mens worden gerepliceerd, omdat die specifieke zonulineremmer de intestinale permeabiliteit bij mensen niet beïnvloedt (zie hier en hier voor de resultaten van 2 verschillende onderzoeken die in 2012 zijn gemeld).
Gelukkig is er bewijs dat intestinale permeabiliteit kan worden hersteld bij de mens. Volgens Paleomedicina is hun versie van een carnivoordieet (het PKD- of paleo-ketogene dieet) zeer effectief in het herstellen van intestinale permeabiliteit bij mensen.
- De presentatie van Zsofia Clemens (beschikbaar op Youtube) gaat over het dieet en waarom zij geloven dat het werkt. Om 6:15 legt ze uit dat de pathologische intestinale permeabiliteit (en die van andere membranen) de vermoedelijke oorzaak is van auto-immuunziekten en kanker.
- Pagina 13-15 van de slides bevatten voorbeelden van intestinale permeabiliteitsmetingen voor en na het plaatsen van patiënten op hun behandelingsdieet (lager is beter).
Tot nu toe heeft Paleomedicina case study’s gepubliceerd over de behandeling van ziekten zoals type 1 diabetes. Verrassend genoeg hebben ze ontdekt dat sommige van hun type 1-diabetespatiënten een insuline-vrij leven kunnen leiden zolang ze nog voldoende insuline producerende cellen hebben (!). Hun T1D-casestudies worden hier en hier gepubliceerd.
(Helaas lijken sommige van hun patiënten van hun dieet te gaan en verliezen permanent hun resterende insulineproducerende cellen.)
Om het verband tussen intestinale permeabiliteit en auto-immuunziekte volledig te bewijzen, zouden gerandomiseerde gecontroleerde klinische studies leuk zijn om te hebben. Helaas bestaan dergelijke proeven momenteel niet. Op dit moment hebben we alleen casestudies (en anekdotes) die laten zien dat veel auto-immuunziekten bij sommige patiënten kunnen worden omgekeerd.
Paleomedicina heeft casestudy’s over verschillende gezondheidstoestanden gepubliceerd:
- Type 1 Diabetes: hier en hier
- Type 2 Diabetes, hypertensie, obesitas
- Epilepsie: NREM-slaap Associated Epileptiform, kindermisselijkheid
- Syndroom van Gilbert
- Kanker: hoogwaardige hersentumor, rectale kanker, zacht verhemelte kanker, hoofdbronchus, cervicale intra-epitheliale neoplasie (een pre-cancereuze toestand)
Ziekte van Crohn: hier
