Angstig was ze. Haar “macro’s” hield ze dag na dag bij in Cronometer, het mobiele app’je waarin ze haar dagelijkse eten rapporteerde. De vooropgestelde procentuele verhoudingen (75% vet – 20% eiwitten – 5% koolhydraten) waren heilig voor haar. Haar schrik om uit ketose te raken was groter dan het begrip om opnieuw haar lichaam beter te leren kennen. Een aantal jo-jo-dieetpogingen uit het verleden hadden haar overtuigd deze keer rigoureus te zijn.

Zo gingen de maanden voorbij. Wat ze niet merkte, was dat ze ondertussen steeds meer vet-aangepast was geworden. Keto begon als dieet. Een vrij strikt dieet zelfs naar Westerse levensstijl-normen. Maar haar lichaam was flexibel geworden. En zij terug in controle. Hoewel ze nog niet alle gewenste kilo’s kwijt was, was ze stilaan richting ideale lichaamsgewicht geëvolueerd.

Ze was best trots. Vooral omdat ze zich steeds beter in haar vel voelde. De meeste eetbuien waren verdwenen. Haar sporadische migraine-aanvallen waren weg. Haar huid voelde soepeler aan.

Haar dokter begreep er eerlijk gezegd niets van. Zij wel. Keto was stilaan magisch voor haar geworden.

Het was een zonnige zondagavond. Vrienden hadden haar uitgenodigd om pizza te eten in Antwerpen. ‘Standard Pizza’, een vrij nieuwe zaak in ’t bruisende Groen Kwartier. Een jaar geleden, bij haar keto-debuut, had ze wellicht meteen gepanikeerd. Misschien had ze zelfs een excuus verzonnen. Nu ging ze graag in op de uitnodiging.

“Volgde jij geen ketogeen dieet?”, wilden haar vrienden weten. “Dan is pizza toch geen goed idee!” “Nee”, zei ze, “niet echt. Keto is voor mij een levensstijl geworden. Het nieuwe normaal, zeg maar.”

En net als haar vrienden bestelde ze een gin-tonic. Haar voorgerechtje was een trio van tapenade: olijven, paprika, humus en homemade flatbread. Ze wist ondertussen uiteraard dat humus en het flatbread stevig zijn in de koolhydraten, maar wat zag het er heerlijk uit.

Dan kwamen de pizza’s. Zij koos voor de Nduja-pizza. Heerlijk. Een zuurdesem-pizza met tomaat, boerenkool, spicy worst, scamorza kaas en boerenworst. Tijdens het eten dronk ze een halve fles wijn. De sfeer was top en het eten super. Wat had ze een uitermate gezellige avond.

Plotseling besefte ze hoe makkelijk het geworden was om keto af te wisselen met sporadisch méér koolhydraten. Wat een top levensstijl, dacht ze. Ze besefte dat ze perfect kon meedraaien in het sociale koolhydraatrijke bestaan. En geen voedingsstress moest hebben op zulke avonden. Genieten! Afwisselen wanneer het haar paste.

De ochtend erna stond ze op met een lichte kater. Ondanks het extra water dat ze telkens bij de wijn had gedronken, en nog eens vlak voor het slapen gaan. Maar ze voelde zich best goed. Ze deed haar ochtendoefeningen en dronk zoals zo vaak een groot glas water met wat zout en citroen.

Voor haar man en kinderen maakte ze het ontbijt klaar, maar haar eigen lichaam gaf ze extra rust. Een koffie was voldoende. Echt honger had ze niet, die pinkstermaandagochtend. Ze profiteerde ervan om rond tien uur te gaan fitnessen. Dat deed ze wel vaker nuchter. Drie kwartier lang had ze een stevig aantal sets afgewerkt. Hoewel haar lichaam wel kort erna een eerste hongersignaal gaf, kon het ze het best wel plaatsen. De koolhydraten van gisteren deden hun werk. Maar echt extreem was het hongergevoel niet. “Nog even pauzeren, beste lichaam”, dacht ze. Een afspraak die ze altijd had na een avondje uit waar ze even keto vergat.

Uiteindelijk at ze terug rond 13.00. En knoopte ze aan met haar klassieke eetpatroon. Opnieuw een keto-vriendelijke maaltijd: een grote gezonde salade van spinazie, tomaten, kippenblokjes, anderhalve avocado in sneetjes, pistachenoten, pompoenpitten, dat alles besprenkeld met olijfolie. Ze besefte dat ze terug op schema was. In de namiddag was ze nieuwsgierig naar haar ketonen-waardes. Het ketonix-toestel werd uitgehaald. Ze was terug in ketose. Top. No big deal, dacht ze. Life is good.

Ze legde het verloop van de avond uit aan haar man, die wél nog veel vaker pasta en patatten eet, maar wel altijd geïntrigeerd is. “Hoe komt het toch dat dit dieet zo makkelijk voor je is geworden?”

“Geen dieet”, lachte ze. “Levensstijl.“ En ze begon na te denken wat het kon zijn. Want ze besefte dat om terug in ketose te raken een aantal factoren een rol spelen.

“Mijn lichaam is ondertussen best keto-aangepast.”

Een wat moeilijker concept.

Ze legde het hem simpel uit: “Hoe langer ik keto volg, hoe meer mijn lichaam hiervoor is aangepast. Omdat ik keto al meer dan een jaar lang doe, merk is steeds vaker dat het veel gemakkelijker is om terug in ketose te raken na een pizza-avond dan iemand die slechts een maandje geleden met keto startte.”

Zou het alweer met insuline te maken hebben? Of met dat andere hormoon en de toegenomen leptine-gevoeligheid? Ze begreep het zelf niet helemaal.

Wat ze wel begreep, was dat haar sportieve inspanningen haar leven lang ook positief bijdragen.

“Jij sport veel, schat. Wellicht zou jij ook snel terug in ketose raken. Hoe meer ik regelmatig train en energie verbruik, hoe makkelijker het is. Dat is vooral te wijten aan het feit dat getrainde personen gedurende langere perioden met hogere intensiteiten kunnen trainen dan ongetrainde personen. Hierdoor kunnen mensen met meer lichaamsbeweging hun glycogeenvoorraden uitputten en sneller ketonen gaan verbranden.”

Dat leek logisch. Voeg daaraan het aantal intensieve trainingen toe. Krachttraining of interval-training met hoge intensiteit zal betere resultaten opleveren dan trage aërobe training. Aërobe training zal glycogeenvoorraden bijna niet in die mate uitputten als een training met hoge intensiteit.

“De kwaliteit van mijn eten speelt ook een rol”, ging ze verder.

Ze begreep ondertussen dat op de avonden waar ze méér koolhydraten at, ze in kwaliteitstermen moest denken. Door te meten had ze gemerkt dat als ze bijvoorbeeld peulvruchten, fruit of wortelgroenten at, ze vrij makkelijk terug in ketose raakte. Of er nooit uit ging. Drie bollen ijs was een andere zaak.

“En tot slot, hoe consistent ik ben in mijn keto-aanpak.”

Het voorbije jaar had ze keto heel strikt gevolgd. Het aantal “speciale avonden” kon ze op één hand tellen. Het idee erachter was dat hoe consistenter ze keto zou volgen, hoe gemakkelijker het was om terug in ketose te raken en haar lichaam zich efficiënter kon aanpassen na elke keer “zondigen”.

Hij begreep het. Trots was hij, op zijn Nieuwe KetoVrouw.

Misschien was het tijd om zelf aan een keto-avontuur te beginnen.